Peter Pan: Het echte verhaal
Een verslag door Remko de Keijzer
Bijna iedereen heeft wel eens gehoord van het verhaal van Peter Pan, de jongen die niet wilde opgroeien. Toen ik halverwege vorig jaar las dat Roan Pronk (samen met Ferron de Wit) de hoofdrol ging spelen, wilde ik hem zien. Toen ook nog eens bleek dat Roan de rol van Peter Pan zou spelen als de voorstelling in Eindhoven kwam, wilde ik al helemaal een kaartje. Echter volgens de website van Parktheater Eindhoven kon je geen kaartjes kopen. Bij navraag bleek dat dit kwam door het theaterweekend. Die kaartverkoop is altijd pas relatief kort van te voren. In december ging de kaartverkoop van start en meteen een kaartje gekocht.
Vrijdagavond 20 januari was het dan zover. Ik zat in rij 3 wat vrij dicht bij het podium is, waardoor ik alles goed kan zien. Vooraf aan de voorstelling de bekende intro dat je geen telefoons mag gebruiken, maar dan wel op een eigen manier. Een monsterkrokodil die aangetrokken wordt door het gebruik van telefoons en oplichtende schermen en al helemaal van het maken van foto's. De productie is niet verantwoordelijk voor afgebeten ledematen als gevolg hiervan.
Het begint in de slaapkamer van de kinderen Darling (Wendy, John en Michael), waar Wendy haar eigen draai geeft aan bekende sprookjes. Dan komt tante Mildred binnen die de verhalen niets vindt. Als ze Wendy iets beter bekijkt ziet ze dat Wendy een vrouw begint te worden en in de rechtermondhoek zit een kus. We krijgen hier een prachtig nummer te horen gezongen door tante Mildred, mama en Wendy over opgroeien. Als Wendy ligt te slapen, begint Nina te blaffen tegen iets wat buiten gebeurt. Als mama komt kijken heeft Nina iets zwarts in haar mond. Wendy doet alsof het van haar is en mama stop het in het kastje. De volgende nacht komt een jongen binnen, die de hele slaapkamer doorzoekt. Hij is op zoek naar zijn schaduw. Tinkerbel vindt deze in de la van Wendy. Peter krijgt de schaduw echter niet meer vastgemaakt aan zijn lichaam. Wendy naait de schaduw weer vast aan Peter. Hij nodigt haar uit om mee te komen naar Nimmerland. Wendy vraagt of haar broertjes meemogen komen. Peter ziet hier geen bezwaar in en het vijftal (Peter, Wendy, John, Michael en Tinkerbel) beginnen aan de reis naar Nimmerland. In Nimmerland zegt Tinkerbel tegen de verloren jongens dat ze de Wendyvogel moeten neerschieten in opdracht van Peter. Als ze dat doen ontdekken ze dat de Wendyvogel, geen vogel is, maar een meisje. Als Peter aankomt en tegen de jongens verteld dat hij de afloop van het verhaal weet en zelfs de verhalenvertelster heeft meegenomen, gaan de jongens aan de kant en ziet Peter Wendy liggen. Ze denken dat Wendy overleden is, maar tot ieders geluk (behalve die van Tinkerbel) blijkt ze nog te leven. De jongens vragen Wendy om hun moeder te worden en na aarzeling zegt ze toe. Dan blijkt wel dat haar broertjes er niet zijn. Die zijn door kapitein Haak gevangen genomen. Peter, Wendy en de verloren jongens gaan de strijd aan met Haak om de jongens te bevrijden. Met een list krijgt Peter de piraten zover dat ze John, Michael en Tijgerlelie vrijlaten. Daarna komt Haak en begint het gevecht tussen Haak en de piraten enerzijds en Peter, Wendy en de verloren jongens anderzijds. Peter lijkt de strijd te gaan verliezen, maar dan klinkt er getik van een wekker. Het is de enige angst die Haak kent: de krokodil die zijn hand opgegeten heeft nadat Peter deze afgehakt had. Peter, Wendy, John, Michael, Tijgerlelie en de verloren jongens weten te ontsnappen en brengen Tijgerlelie terug naar de Indianen. Het opperhoofd is zo blij dat Peter zijn dochter gered heeft, dat hij vrede sluit met Peter. Haak besluit Wendy over te halen over te stappen naar zijn kant, zodat hij Peter definitief kan verslaan. Wendy staat hier wel enigzins voor open, omdat ze wil opgroeien en Peter niet. Met hulp van Tinkerbel weet Haak contact te leggen met Wendy en haar aan het denken te zetten. Peter en Wendy maken ruzie en als Wendy met haar broertjes en de verloren jongens onderweg naar huis gaan worden ze door Haak ontvoerd. Als Peter zijn medicijn wil innemen, drinkt Tinkerbel dit vlug op waardoor Peter ontdekt dat er gif in de beker zit. Peter realiseert zich echter dat zijn beste vriendin doodgaat. Hij begint hardop te roepen dat hij in elfjes gelooft in de hoop Tinkerbel tot leven te wekken. Als dit niet lukt, roept Peter op aan alle kinderen en grote mensen om met alles wat ze in zich hebben te roepen dat ze in elfjes geloven en dit werkt. Tinkerbel komt weer tot leven. Peter besluit de strijd met Haak aan te gaan. Peter wint deze strijd en Haak besluit om zelf van de plank af te lopen het water in.
Ik heb een heerlijke avond gehad met deze voorstelling. Roan toont dat hij een goede acteur is. Hij is voor mij een geloofwaardige Peter Pan. Zijn stem is wel wat lager dan in zijn tijd als Billy, maar dat is niet echt een verrassing aangezien hij inmiddels 16 jaar oud is. Bente Kruger die Wendy speelt heeft een prachtige stem en weet een heel overtuigende Wendy neer te zetten. Je ziet duidelijk dat ze verliefd is op Peter en dat ze boos is als Peter niet wil opgroeien. Jeroen Phaff die ik ken als Wilkes uit Kruimeltje weet de rol van Haak echt wel eigen te maken. Hij kan zowel de gemene Haak zijn die Peter wil doden, als de Haak die moeite heeft om Peter de doden als deze zit te slapen (en het dan ook niet doet omdat zijn geweten knaagt). Niels de Rooij speelt de rol van John (die in het verhaal een jaar of 10/11 moet zijn) blijkt 18 jaar te zijn aldus het programmaboekje, hier stond ik van te kijken, hij is overtuigend als het iets jongere broertje van Wendy die echt geen 20+ is.
En een compliment voor Elise Berendse is zeker op zijn plaats. Zij weet klassiekse musicalnummers perfect af te wisselen met modernere nummers. Verder heeft de choreograaf goed opgelet bij Billy Elliot, want de scene waarin de schoolkinderen hun uniformen goed doen, is hetzelfde als de scene uit Billy Elliot waarin de politieagenten hun uniformen goed doen.
